KONCEPCJA PRACY OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZO-DYDAKTYCZNEJ

„W królestwie kształtowania charakterów
istnieje tylko jeden sposób
dotarcia do dziecka - zdobyć jego zaufanie”
św. Jan de La Salle

Podstawa programowa wychowania przedszkolnego obliguje wszystkie placówki do zapewnienia dziecku takiego zakresu edukacji, który przyczyni się do wspomagania jego wszechstronnego rozwoju oraz dobrze przygotuje je do nauki szkolnej i do radzenia sobie w sytuacjach życiowych. Zadanie to jest realizowane na podstawie rocznego planu pracy opiekuńczo-wychowawczo- dydaktycznej na dany rok szkolny, opracowany na podstawie założeń podstawy programowej i wybranego przez przedszkole programu pracy i podręczników zatwierdzonych przez MEN.
Nasze przedszkole posiada w swoich rękach dodatkowe narzędzie pracy jakim jest system wychowawczy, zwany pedagogiką lasaliańską, opracowany przez św. Jana de La Salle, patrona przedszkola i założyciela Braci Szkolnych i szkół de La Salle.
Lasaliański system wychowawczy wychodzi z podstawowego założenia wyjątkowości i niepowtarzalności każdego dziecka, kładąc nacisk na należny dziecku szacunek i jego dobro.
W codziennej pracy dążymy do tego, aby w naszym Przedszkolu panowała atmosfera umiaru i przejrzystości, natomiast postawa wobec wychowanków była pełna serdeczności i zaufania, oparta na obserwacji i poznawaniu dziecka.

Opieramy się na pięciu zasadniczych ideach systemu lasaliańskiego:
1. Wspólnotowości
2. Poznaniu psychiki dziecka
3. Miłości pedagogicznej
4. Profilaktyce
5. Realizmu wychowawczego

Wspólnotowość to:
1) wspólnotowość nauczycieli i pracowników, przejawiająca się we wzajemnym szacunku, życzliwości, dobrej komunikacji, w tworzeniu zespołu, wspólnej pracy dla dobra dzieci;
2) wspólnotowość dzieci polegająca na tym, że każde dziecko czuje się ważne i współodpowiedzialne na miarę swoich możliwości za funkcjonowanie grupy;
3) wspólnotowość nauczycieli i dzieci oparta na poszanowaniu godności dziecka i otwartości, oraz postawie nauczyciela jako osoby czuwającej nad wszechstronnym rozwojem dzieci i wychowującej je do samodzielności, w atmosferze obowiązujących zasad i norm - „ przedszkolnego savoir-vivre”;
4) współdziałanie z domem rodzinnym przejawiające się w spójności oddziaływań wychowawczych, przekazywaniu rodzicom informacji na temat spraw wychowawczych i metod nauczania oraz dialogu środowisk wychowawczych.

Poznawanie psychiki dziecka to:
zasada indywidualizacji , która jest warunkiem odkrywania potencjału dziecka i najskuteczniejszą drogą do jego wszechstronnego rozwoju. Nauczyciel ma obserwować zachowanie dziecka i starać się dostosowywać metody wychowawczo-dydaktyczne do jego psychicznej odrębności.
Zasada indywidualizacji pozwala określić mocne i słabe strony dziecka i wytyczyć kierunki pracy z dzieckiem, aby pozwolić mu na skuteczną aktywność i kreatywność.

Miłość pedagogiczna to:
towarzyszenie dziecku, które przejawia się w zainteresowaniu konkretnym dzieckiem, w postawie pełnej szacunku, serdeczności i wrażliwości na dziecko. W stawianiu wymagań przy jednoczesnym dawaniu dziecku wsparcia. Mamy na uwadze holistyczny rozwój dziecka.
Nasz zespół dąży do dawania dziecku przestrzeni pełnej zaufania, serdeczności, wiary w dziecko, wsparcia, tworząc fundament do rozwoju dojrzałej osobowości.

Profilaktyka to:
Zgodnie z metodami profilaktycznymi Jana de La Salle – „rytualizmem dnia i kojącą ciszą”, staramy się tworzyć klimat spokoju wychowawczego, w którym dziecko może się wyciszyć, skoncentrować, słuchać, przeżywać, rozpoznać swoje potrzeby i zakomunikować je dorosłym. Staramy się aby w atmosferze spokoju i otwartości, dziecko mogło dokonywać pożądanej dla siebie i dla grupy selekcji wrażeń i przeżyć.

Realizm wychowawczy to:
wychowanie i nauczanie uwzględniające realne możliwości dziecka oraz konkretne realia naszej rzeczywistości. Rozpoznanie możliwości i zagrożeń z nich wynikających, którym staramy się wyjść naprzeciw, bowiem system św. Jana de La Salle wyrósł z życia i ma służyć życiu.
Pedagogikę lasaliańską uzupełniamy elementami teorii inteligencji wielorakich Howarda Gardnera. Wykorzystujemy w pracy program „Wielointeligentne odkrywanie świata w przedszkolu” M. Zatorskiej i A. Kopik, celem indywidualizacji aktywności edukacyjnej i tworzenia inspirującego środowiska dla rozwoju ekspresji twórczej dziecka, jego wyobraźni, ciekawości siebie i świata, wrażliwości na piękno i drugiego człowieka.
W pracy nad realizacją podstawy programowej i wszechstronnym rozwojem dziecka stosujemy zróżnicowane metody aktywne: problemowe i twórcze, metody integracyjne, metody tworzenia i definiowania pojęć (burza mózgów, mapa pojęciowa), metody twórczego rozwiązywania problemów, metody pracy we współpracy oraz metody tradycyjne.

Najczęściej wykorzystywane przez nas metody:
- ruch rozwijający Weroniki Sherborne
- metoda aktywnego słuchania Batti Strauss
- gimnastyka ekspresyjna Rudolfa Labana
- metoda prof. Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej – dziecięca matematyka
- metoda Dobrego Startu prof. Bogdanowicz: alfabet piosenek, śpiewane litery
- praca szkolna Karola Orffa
- gimnastyka rytmiczna Alfreda i Marii Kniessów
- pedagogika zabawy wg Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA
- gimnastyka mózgu Paula Dennisona
- relaksacja
- drama, bajkoterapia